Trzeci z systemów „wewnętrznego” Kung Fu. Charakteryzuje go wykonywanie technik razem z ruchem całego ciała. Zewnętrznemu obserwatorowi może przypominać style zewnętrzne, gdyż w początkowym etapie treningu uzewnętrznia się siłę ruchów. Filozofia stylu jest ściśle związana z teorią przemian pięciu elementów – ognia, metalu, drewna, ziemi i wody.
Program nauczania obejmuje:5 elementów,
12 form zwierzęcych,formy ręczne,formy podwójne.
Styl Xing Yi jest związany z teorią przemian pięciu elementów. Podstawowe techniki stylu to pięć pięści:
Pi Quan – rozdzielająca pięść
Beng Quan – miażdżąca pięść
Zuan Quan – wkręcająca pięść
Pao Quan – „tłucząca” pięść
Heng Quan – krzyżująca pięść
Techniki te ćwiczy się w pozycjach statycznych oraz razem ze specyficznym dla Xing Yi krokiem, w którym całe ciało jako jedność przemieszcza się w kierunku działania siły. Po etapie treningu wydzielonych ruchów łączy się pięć pięści ucząc się ich kombinacji w celu atakowania i wycofywania.
Następną fazą treningu jest nauka dwunastu zwierzęcych form (technik). Poprzez gromadzenie doświadczeń w trakcie ćwiczenia tych form adept może pojąć naturę poszczególnych zwierząt co z kolei pozwoli mu na wykorzystanie tej wiedzy w trakcie stosowania technik. Dwanaście zwierzą to: smok, tygrys, małpa, koń, jaszczurka wodna, kura, jastrząb, jaskółka, wąż, mityczny ptak „tai”, orzeł oraz niedźwiedź.
Powiązanie między 5 elementami (żywiołami) a podstawowymi pięcioma technikami Xing Yi przedstawia zamieszczona poniżej grafika. Czerwone linie między żywiołami obrazują cykl destrukcyjny, czyli pokazują, które z żywiołów kontrolują pozostałe. Zielone linie obrazują cykl narodzin, widać więc, które elementy w wyniku przemiany rodzą pozostałe. Analizie tych zależności każdy praktyk Xing Yi powinien poświęcić sporo czasu.
W Xing Yi (i ogólnie w wewnętrznych sztukach walki) mówi się o trzech poziomach umiejętności – Ming Jing, An Jing i Hua Jing.
Ming Jing charakteryzuje uzewnętrzniona siła oraz energia. Gdy ćwiczy się na tym poziomie przy kroku słychać tupnięcie nogi a siła w ruchach jest wyraźnie widoczna. Na tym poziomie rozwija się podstawowe umiejętności niezbędne w dalszym treningu oraz wzmacnia się kości. Trening na poziomie Ming Jing trwa stosunkowo długo zanim adept będzie gotów do treningu na poziomie An Jing – ciało musi zostać odpowiednio przygotowane aby możliwy był postęp.
Gdy uczeń jest gotów zaczyna ćwiczyć na poziomie An Jing. Ruchy stają się wówczas bardziej miękkie a przejścia bardziej płynne. Nie wykonuje się kroków z towarzyszącymi tupnięciami. Zmiana poziomu nie oznacza, że ćwiczy się nowe techniki lecz, że ciało jest bardziej rozluźnione, a trening koncentruje się wokół podnoszenia jakości technik. Na tym etapie wzmacniane są ścięgna ćwiczącego.
O ile przejście z poziomu Ming Jing na An Jing jest inicjowane przez mistrza, który obserwując ucznia w pewnym momencie zaleca mu zmianę sposobu ćwiczenia, o tyle przejście z poziomu An Jing na Hua Jing następuje samoistnie w wyniku wytrawłych ćwiczeń. Ma to miejsce gdy umiejętności An Jing są opanowane na bardzo wysokim poziomie.
Zapraszamy do działu artykuły w publikacjach, gdzie są zgromadzone dosyć duże materiały na temat Xingyi.